Een pittige week

Ik ben nu officieel alweer een maand in Zuid Afrika, wow dat is voor mijn gevoel echt omgevlogen. De afgelopen week was voor ons als groep wel een vrij pittige week. Een groepslid heeft besloten om uit het project te stappen en alleen een rondreis te maken door Zuid-Afrika vanwege persoonlijke overwegingen. Dit bracht aardig wat spanning met zich mee, omdat er veel met school gecommuniceerd moest worden. Hierdoor zijn we niet veel opgeschoten met ons onderzoeksproject, maar komende week gaan we er weer met volle moed tegenaan. Met z’n 4en zetten wij onze schouders eronder, en gaan we een start maken met interviews afnemen.

Hieronder zal ik een aantal korte momenten/hoogtepunten van deze week beschrijven:

De afgelopen week hebben wij veel brandweerauto’s voorbij zien komen, en zijn we ook een keer door een groot rookgebied gereden. Dit komt omdat er door de warmte veel bosbranden ontstaan, en zo kan het dus zijn dat wij de ene dag nog mooie natuur langs de weg zitten te kijken en de volgende dag zien we alleen nog maar een rokende zwart geblakerde vlakte. Gelukkig heeft het vandaag bijna de hele dag geregend. Ja dat ik dit nog eens zou zeggen he… maar voor hier is het echt een dankpunt!

Deze week zijn we ook nog een keer ’s avonds naar de instelling geweest voor een samenkomst met deelnemers van het preventieprogramma. Dit is van belang voor ons onderzoek, maar wel risicovol. Omdat we ’s avonds laat terug moeten over de snelweg langs de sloppenwijken. We werden dus meerdere malen gewaarschuwd en kregen diverse tips mee om veilig aan te komen. Zo moesten we nooit stil staan, en volop gas geven. Dit hebben we gedaan! We zijn met 120 de weg over gegaan, dwars door alle rode stoplichten en na 20 minuten waren we veilig thuis met een bonkend hart en veel smsjes van de instelling en social workers. Ook zij waren bezorg! Nu hebben we de deal gemaakt, dat wanneer we ’s avonds heen gaan, blijven we maar tot 8 uur en gaan dan naar huis IVM onze eigen veiligheid.

Wat ook wel mooi en tegelijkertijd triest is om te vertellen is het straatbeeld welke wij iedere keer aantreffen wanneer we naar de instelling rijden. In de straat van onze instelling, staat zomaar midden op de stoep een heel klein mini tentje (heb ik in een eerder blog al wel eens verteld geloof ik) dit tentje lijkt een beetje op zo’n klein strandtentje… Hier leeft een gezin in, bestaande uit vader/moeder/2 jarig kind en baby. En iedere keer zijn wij vol verwachting naar wat het 2 jarige jongetje aan het doen is. Hij leeft namelijk nog vrij onbezorgd zijn eigen leventje, midden in de ellende. De ene dag speelt hij met zijn gele kraanwagentje, de andere dag staat hij te dansen en te klappen, weer een andere keer zit hij op zijn gemak zijn behoefte boven de put aan het doen. En de andere dag staat hij met een stralende glimlach te zwaaien. Heel aandoenlijk, om de onbezorgdheid van dit lieve jongetje te zien en om ondertussen te beseffen wat voor toekomst voor hem in het verschiet ligt. Ik hoop dat dit jongetje veel vreugde mag blijven brengen, en dat er voor hem kansen komen op een beter leven!! Zomaar een straatbeeld….. maar het roept zoveel gedachten op!

Zaterdag zijn we ’s morgens vroeg vertrokken naar een speciale Afrikaanse markt in Kaapstad. Helaas viel dit behoorlijk tegen, alhoewel ik er evengoed wel van genoten heb. Het bleek namelijk een vintage markt te zijn, waar bijna alleen maar Europeanen rond liepen en ook Europeaanse prijzen werden aan gehouden. Na hier even rond gelopen te hebben zijn we naar een soort marktplein gegaan, waar we wat rond gesnuffeld hebben bij de kraampjes. Ik heb een leuke Afrikaanse mobiele op de kop getikt voor mijn broer, wat hij vast helemaal geweldig vind! Ook moeste we afdingen bij de kraampjes, maar dit is iets wat ik toch niet helemaal kan. Ik zie dan die arme mensen daar staan in zo’n bloedheet kraampje, en dan ga ik daar als blanke ook nog af zitten dingen. Ik heb een keer een poging gewaagd, maar dit was ook niet zo’n groot succes. Ach ieder zijn kwaliteit!

Vandaag hebben we een autotocht door de regen langs verschillende kustplaatsen gemaakt en ’s avonds zijn we naar een jongerenkerk geweest. Hier hebben we veel contacten kunnen leggen met mensen en jongeren in de omgeving. We zijn uitgenodigd voor een volgende bergbeklimming en picknick, dus weer leuke nieuwe plannen in het vooruitzicht 