Het feest kan beginnen want wij zijn binnen :)

Joehoe, afgelopen week was dan eindelijk de grote dag waarop wij onze afstudeerpresentatie moesten houden. Toen wij vertrokken naar Nederland hadden wij een enorme achterstand met ons onderzoek, wij hadden toen namelijk nog geen informatie van de instelling waar we ons onderzoek deden. In een zeer kort tijdbestek moesten we ons onderzoek in elkaar zetten en via skype met onze docent in Nederland overleggen.

De afgelopen week was aardig stress vol, veel typen, bedankjes regelen en de presentatie in elkaar zetten. En woensdagavond kon ik beginnen met mijn presentatietekst in het Engels. Zoals de meesten van jullie weten is mijn Engels van zeer lage kwaliteit, en ik kan zeggen dat ik hier mijn Engels aardig goed heb kunnen oefenen. Ik kan het beter verstaan en ik weet mij aardig te redden met spreken. Maar………. onderzoeksinformatie in het Engels presenteren was voor mij een flinke klus. Gelukkig hebben ze via google translate zo’n vrouwtje die elk woord uitspreekt, en wat ik na kon zeggen. Ik moest de opening doen van onze presentatie, vertellen wat de aanleiding van ons onderzoek was, onze hoofdvraag toelichten en 2 deelvragen uitleggen.

En toen eindelijk donderdag!! Met veel zenuwen en een volgepakte auto gingen we richting de organisatie. Hier ontmoeten we onze Nederlandse docenten, wat natuurlijk erg leuk was om die in een keer in Afrika te ontmoeten. Eventjes was het nog spannend toen onze beamer niet kwam, maar na een aantal keer heen en weer gebeld te hebben werd deze toch nog op tijd gebracht. Onze presentatie hadden we afgewisseld met leuke filmpjes waarmee we de presentatie luchtig hielden en voor iedereen begrijpelijk en interessant. De opkomst was voor Afrikaanse begrippen nog best ruim, 3 mensen uit de wijk (sommigen hadden speciaal vrij gevraagd) 4 medewerkers en onze Nederlandse docenten. En midden in kwam er nog een cliënt binnen die met open armen ontvangen werd en op de achterste rij werd geplaatst. Tijdens onze presentatie werd veel geknikt, gereageerd en werden er bemoedigende blikken onze kant uitgeworpen. De informatie die wij moesten delen, was niet heel positief. De organisatie zit namelijk momenteel in een flinke dip, hierdoor was het voor ons spannend op welke manier er gereageerd zou worden. Maar de reacties waren boven verwachting!

Onze docent kwam naar voren en vertelde hoe trots hij op ons was, dat we in deze situatie toch nog doorgegaan waren met ons onderzoek en dat we onder een flinke tijdsdruk hadden geleefd etc. Daarna kwam de chairperson (de vrouw die de organisatie leid) naar voren, en zij vertelde de zaal en ons dat het soms hard was om realistisch in een spiegel te kijken. Maar dat dit wel het allerbeste voor een organisatie is, want op deze manier kunnen ze verandering brengen in de bestaande situatie en weer positief kunnen groeien. Dit was voor ons heel bemoedigend, omdat het toch wel lastig is om negatieve cijfers en uitkomsten te presenteren. We werden door iedereen bedankt, geknuffeld en uitgezwaaid. Yes we hebben het gehaald!!

Nu moeten we komende week ons onderzoeksrapport afschrijven en vertalen naar het Engels. Dit gaat naar de instelling, en word door school beoordeeld. Dus deze week nog even flink knallen, en dan kan ik zeggen dat ik mijn afstudeerproject helemaal heb afgerond.
Om dit blijde nieuws te vieren, hebben we donderdagavond de andere Nederlanders die bij ons in de buurt wonen uitgenodigd voor een feestje. Dit was een gezellig avondje bij ons in het appartement wat uiteindelijk eindigde in een nachtelijke duik met z’n allen om 1 uur ’s nachts in de zee. Brrrr super koud, maar ik kan nu wel zeggen dat ik ’s nachts in de Zuid-Afrikaanse zee heb gezwommen.

Vrijdag zijn we met 2 meiden gaan Sand-Boarden. Dit is hetzelfde als snow boarden maar dan in een grote duinpan. Het gekke was alleen dat we nergens een organisatie of gebouw of wat dan ook konden vinden waar we dit konden doen. We besloten eens rond te vragen in de buurt van een hele grote duinpan. Hier kwamen we een man tegen die ons vertelde dat we zelf de boarden moesten huren, en dat we dan gewoon zelf moesten oefenen. Wij keken met grote ogen, hu? Is er geen begeleider? Toen bood hij aan dat hij het ons wel wilde leren. Wij helemaal gelukkig natuurlijk, en snel 5 boarden gehuurd bij het dichtstbijzijnde benzine station. We ontmoeten onze “ begeleider” bij het begin van de duinen, en we vervolgden onze weg dwars door de duinen en kwamen uit bij een geweldige grote duin met uitzicht op zee. In een woord “WAUW” !! Niemand had daar nog gelopen, er waren nog geen sporen te zien en alles wat we hoorden was stilte en zee.

Deze stilte werd al gauw door ons gekwetter, gelach en gegil doorbroken toen we onze eerste pogingen waagden om op zo’n bord te staan. Eerst moesten we een stijle klim de berg op doen, dit was behoorlijk zwaar en vermoeiend. En dan moesten we proberen de helling af te sand boarden. Dit was moeilijker dan verwacht, en ik heb flinke val partijen gedaan. Met als gevolg dat ik werkelijk overal op elk plekje zand had zitten. En het mooie van alles was, dat onze “begeleider” zelf nog nooit had gesand-board en zelfs niet eens wist hoe de schoenen aan moesten… whahaha hij had ons er flink tussen genomen!! Maar we hebben wel veel plezier met hem gehad, hij kon namelijk zelf niet rechtop blijven staan op een board. En daarom bedacht hij het idee om plat op je buik op een board de helling af te gaan. WOW dit had een enorme vaart, en ik veranderde binnen 5 minuten in een grote zandbak. Maar wat heb ik gelachen... was echt een hele ervaring!

Vandaag hebben we een relaxte dag, grote schoonmaak voor morgen want dan komen onze docenten een dagje en nachtje logeren. En vanavond gaan we met een groep naar een echte Afrikaanse rugby wedstrijd toe.Voor komende week gaan we nog even knallen voor ons onderzoek, en dinsdag vieren we mijn verjaardag :)

Voor nu wens ik jullie allemaal nog een mooi paasweekend toe!
Veel liefs, Chris