Terugblik

Hier toch nog een aller aller laatste blog ter afsluiting van al mijn avonturen. Het is al weer een volle week geleden dat ik landde in het zonovergoten Nederland. Ik werd begroet door familie, vrienden en buren met luid gejuich, spandoeken, Urker vlaggen en vele knuffels!

Van velen krijg ik de vraag hoe het is om weer in Nederland te zijn. Nou allereerst is het heerlijk om iedereen weer te zien, te knuffelen, bij te kletsen en om mijn foto’s en verhalen te kunnen laten zien en vertellen! De afgelopen week heb ik dan ook ontzettend genoten van de visite die langs kwam. Maar natuurlijk zijn er ook dingen die weer even moeten wennen. Zo is het best raar om na drie en halve maand zelfstandig geleefd te hebben, mij nu weer aan te passen aan het ritme en de gewoonten van thuis. Ik ben ineens weer enig kind, en ik moet eerlijk zeggen dat ik de gesprekjes voor het slapen gaan en het gekibbel en gekakel van de meiden best wel een beetje mis.. Maar het heeft ook zo zijn voordelen, want ik hoef niet meer na te denken over kook/was en schoonmaak schema’s .. daar zorgt mijn lieve moedertje ineens weer voor! (wat een luxe he) Hmmm en het is heerlijk om in mijn eigen, zachte, lekkere, schone bedje te liggen na al die krakende hostelbedjes!

Wat nog meer ontzettend moest wennen, was het drukke en geplande leven in Nederland. Ik heb mijn agenda drie en halve maand niet hoeven te gebruiken, maar na een dag zonder agenda in Nederland werd ik helemaal knettergek. Iedereen wilde afspraken maken en zelfs de tijden erbij weten, pffh owja… dit is Nederland. Aan de ene kant wel weer lekker om een afspraak te maken en te weten dat deze ook na wordt gekomen. Maar aan de andere kant ook wel weer wennen, om in dit ritme weer mee te gaan en mijn relaxte afrikaanse “het komt wel goed, rustig aan” ritme weer achterwege te laten. Want ik kreeg hele verwonderde blikken van mijn vriendin toen ik al twee keer achter elkaar te laat gekomen was “ hu wat is er met jou aan de hand” vroeg ze mij met volle verbazing!

Verder is het heerlijk om in Nederland in de auto te rijden. De wegen zijn goed begaanbaar, geen hardlopende mensen op de weg, geen auto’s die links en rechts inhalen, geen afval op de weg, geen gevaarlijke krottenwijken aan de kant etc. In eerste instantie was ik niet zo’n held met rijden, maar nu ik Zuid-Afrika heb gezien en meegemaakt, is rijden in Nederland een peulenschilletje. Dus ja, ik geniet nu van het auto rijden in Nederland.

Helaas is de natuur in Nederland wel een beetje eentonig… zo dacht ik van de week iets te zien bewegen in de bosjes, waarop ik de auto stil zette en mijn vriendin vertelde dat ik een giraf dacht te zien. Toen haar ogen zo groot werden als schoteltjes, besefte ik dat het wel een hele domme actie van mij was en dat het in Nederland hoogstens een verdwaalde hond kan zijn. Whaha oeps, af en toe zit ik nog teveel met mijn gedachten in Zuid-Afrika.

Maar om een lang verhaal kort te houden, ik kijk met veel genoegen terug op mijn prachtige tijd in Zuid-Afrika. En tegelijkertijd geniet ik nu met volle teugen van alle leuke mensen, activiteiten en vooruitzichten hier in Nederland.

Veel liefs, Chris