weekendje kaapstad
23 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Hier weer een kersverse blog aan het einde van mijn 4e week in Zuid Afrika. Een week waarin wij keihard gewerkt hebben aan ons onderzoek, en waarin we fase 1 en 2 voor de eerste beoordeling hebben ingeleverd. Komende week gaan we aan de slag om de feedback van de docent te verwerken. Wat nog wel grappig is om te vertellen, is dat wanneer ik Engels begin te spreken op de instelling, de social workers voor mij gaan klappen en het aan willen moedigen. Omdat het natuurlijk nogal gebrekkig is, maar ik merk wel dat het mij steeds beter afgaat gelukkig!!
Dit weekend besloten we om een weekend naar Kaapstad te gaan en hier met elkaar een hostel te boeken. Voor de tijd hadden we dus een mooi hostel geboekt ,waar we een 5 persoons kamer konden krijgen inclusief ontbijt + eigen douche en badkamer. We hadden er ontzettend veel zin in met elkaar en grootse plannen bedacht wat we allemaal wilden doen. Dus om 5 uur stapten we allemaal in de auto met in de kofferbak al onze koffers en belangrijke spullen. Een van ons bedacht dat we nog wel een camera konden gebruiken onderweg, en stapte nog even uit om dit uit de kofferbak te pakken… maar wat bleek….. de kofferbak wilde met geen mogelijkheid meer open!! (kofferbak kan alleen van binnenuit open, en je kunt er alleen van buitenaf bij) oh nee… nu moesten we weer onze autodealer bellen, deze reageerde niet bepaald heel vrolijk:
Week 1: kon de auto niet starten (oeps toen moesten we de shoke gebruiken)
Week 2: lekke band
Week 3: De kofferbak muur vast.
Al met al we moesten met onze autodealer mee rijden naar zijn ouders, waar hij samen met zijn vader onze auto ging repareren, dit heeft tot 9 uur ’s avonds geduurd. Maar ondertussen hebben we wel heerlijke zelfgemaakte pizza gegeten in het restaurantje om de hoek, en samen met de Afrikaanse bediening All of me van John Leggend mee gebruld. Daarna vervolgden we onze weg, in het donker onze weg naar ons Hostel midden in Kaapstad. In gedachte lagen we al heerlijk op onze schone bedden, en genoten we van een lekkere warme douche na zo lang gewacht te hebben. Maar dit ging allemaal anders dan gepland!! We kwamen aan bij een soort bar waar de harde beat ons al tegemoet dreunde, met grote ogen controleerden we voor de zoveelste keer of dit echt wel het hostel was, wat wij geboekt hadden. Maar we konden er niet om heen, dit moest het zijn. Dapper gingen wij naar boven, waar ik mij waande in de saloons van cowboys en indianen, qua interieur en lawaai. We kwamen onze kamer op waar 4 stapelbedden stonden, met……… ja luister goed: beslapen bedden, beschimmelde muren, dreunende muziek van beneden, en om het verhaal compleet te maken zaten we in een mannenhostel waar we met z’n alleen een wc en een douche moesten delen!! Ik heb flink moeten slikken, en wat was ik blij dat ik ook dit keer mijn eigen kussen en lakenzak had meegenomen, want anders had ik helemaal geen oog dicht gedaan. Om dit alles wat rooskleuriger te maken, hebben we beneden een drankje met elkaar gedaan en zijn we daarna op bed gegaan in de hoop te slapen. De volgende ochtend na een korte nacht vol muziek, dronken mannetjes op een gitaar aan het zingen en gelal werden we wakker van onze wekker. Want we gingen de Tafelberg beklimmen
Wow wat een gave ervaring!! Om half 12 begonnen we de lange steile klim naar de top van de Tafelberg, met de warme zon op onze hoofden en al klimmend en klauterend bewogen we ons voort. Onderweg ontmoeten we heel veel andere klimmers, wat voor leuke gesprekken zorgde. Zo ontmoette ik een afrikaanse leadzanger van een christelijke kerk, waar we voor volgende week zijn uitgenodigd. Ik praatte in het urkers en hij in het Afrikaans, we konden elkaar prima verstaan. Zo deden we dus leuke contacten op en zongen we met elkaar verschillende liederen. Aangekomen op de top van de berg, hebben we ademloos staan genieten van de stilte/uitzicht en grootheid van al het mooie. In een woord “ wauw” na alle fotosessies zijn we met de kabelbaan weer naar beneden gegaan. Dit was een iets minder succes omdat mijn oren dicht schoten, en er enorme druk op kwam te staan. Maar dat mocht de pret niet drukken, ik heb mega genoten van deze dag!
’s Avonds bleef ik met Linda achter in ons Hostel terwijl de andere 3 meiden naar een beatbox club gingen. Op dat moment werd er op onze slaapkamer geklopt en deden wij niets vermoedend de deur los, waarop wij de schrik van ons leven kregen! Er stond een verkleedde piraat voor onze neus (wat je dus totaal niet verwacht als je een deur opendoet) hij ging in de ruimte naast ons spookverhalen vertellen en nodigde ons uit of wij mee wilden luisteren en ons slaapkamerlicht uit wilden doen. Wij wilden dit wel eens mee maken, en zo kwamen we bij een naar spookverhaal over het Hostel terrecht waarvan het maar goed is dat wij de helft niet verstonden want volgens mij was het niet bepaald heel zuiver om te horen! Maar al met al, hebben we ook daar ontzettend om gelachen want het is toch ook wel weer een “bijzondere” ervaring. Daarna hebben we lekker met een wijntje op het terras gezeten, en zijn we onze (gelukkig) laatste nacht ingegaan in het hostel.
En als afsluiting zijn we zondagochtend naar de Hilsong Church geweest, waar we een mooie dienst hebben gehad. Wel wat commercieel ingesteld, maar ook wel weer te begrijpen wanneer je ziet hoeveel mensen daar naar toe gaan. Nu maken we ons op voor een nieuwe week, met vast weer heel veel nieuwe belevenissen en verhalen.
Liefs, Chris
Dit weekend besloten we om een weekend naar Kaapstad te gaan en hier met elkaar een hostel te boeken. Voor de tijd hadden we dus een mooi hostel geboekt ,waar we een 5 persoons kamer konden krijgen inclusief ontbijt + eigen douche en badkamer. We hadden er ontzettend veel zin in met elkaar en grootse plannen bedacht wat we allemaal wilden doen. Dus om 5 uur stapten we allemaal in de auto met in de kofferbak al onze koffers en belangrijke spullen. Een van ons bedacht dat we nog wel een camera konden gebruiken onderweg, en stapte nog even uit om dit uit de kofferbak te pakken… maar wat bleek….. de kofferbak wilde met geen mogelijkheid meer open!! (kofferbak kan alleen van binnenuit open, en je kunt er alleen van buitenaf bij) oh nee… nu moesten we weer onze autodealer bellen, deze reageerde niet bepaald heel vrolijk:
Week 1: kon de auto niet starten (oeps toen moesten we de shoke gebruiken)
Week 2: lekke band
Week 3: De kofferbak muur vast.
Al met al we moesten met onze autodealer mee rijden naar zijn ouders, waar hij samen met zijn vader onze auto ging repareren, dit heeft tot 9 uur ’s avonds geduurd. Maar ondertussen hebben we wel heerlijke zelfgemaakte pizza gegeten in het restaurantje om de hoek, en samen met de Afrikaanse bediening All of me van John Leggend mee gebruld. Daarna vervolgden we onze weg, in het donker onze weg naar ons Hostel midden in Kaapstad. In gedachte lagen we al heerlijk op onze schone bedden, en genoten we van een lekkere warme douche na zo lang gewacht te hebben. Maar dit ging allemaal anders dan gepland!! We kwamen aan bij een soort bar waar de harde beat ons al tegemoet dreunde, met grote ogen controleerden we voor de zoveelste keer of dit echt wel het hostel was, wat wij geboekt hadden. Maar we konden er niet om heen, dit moest het zijn. Dapper gingen wij naar boven, waar ik mij waande in de saloons van cowboys en indianen, qua interieur en lawaai. We kwamen onze kamer op waar 4 stapelbedden stonden, met……… ja luister goed: beslapen bedden, beschimmelde muren, dreunende muziek van beneden, en om het verhaal compleet te maken zaten we in een mannenhostel waar we met z’n alleen een wc en een douche moesten delen!! Ik heb flink moeten slikken, en wat was ik blij dat ik ook dit keer mijn eigen kussen en lakenzak had meegenomen, want anders had ik helemaal geen oog dicht gedaan. Om dit alles wat rooskleuriger te maken, hebben we beneden een drankje met elkaar gedaan en zijn we daarna op bed gegaan in de hoop te slapen. De volgende ochtend na een korte nacht vol muziek, dronken mannetjes op een gitaar aan het zingen en gelal werden we wakker van onze wekker. Want we gingen de Tafelberg beklimmen
Wow wat een gave ervaring!! Om half 12 begonnen we de lange steile klim naar de top van de Tafelberg, met de warme zon op onze hoofden en al klimmend en klauterend bewogen we ons voort. Onderweg ontmoeten we heel veel andere klimmers, wat voor leuke gesprekken zorgde. Zo ontmoette ik een afrikaanse leadzanger van een christelijke kerk, waar we voor volgende week zijn uitgenodigd. Ik praatte in het urkers en hij in het Afrikaans, we konden elkaar prima verstaan. Zo deden we dus leuke contacten op en zongen we met elkaar verschillende liederen. Aangekomen op de top van de berg, hebben we ademloos staan genieten van de stilte/uitzicht en grootheid van al het mooie. In een woord “ wauw” na alle fotosessies zijn we met de kabelbaan weer naar beneden gegaan. Dit was een iets minder succes omdat mijn oren dicht schoten, en er enorme druk op kwam te staan. Maar dat mocht de pret niet drukken, ik heb mega genoten van deze dag!
’s Avonds bleef ik met Linda achter in ons Hostel terwijl de andere 3 meiden naar een beatbox club gingen. Op dat moment werd er op onze slaapkamer geklopt en deden wij niets vermoedend de deur los, waarop wij de schrik van ons leven kregen! Er stond een verkleedde piraat voor onze neus (wat je dus totaal niet verwacht als je een deur opendoet) hij ging in de ruimte naast ons spookverhalen vertellen en nodigde ons uit of wij mee wilden luisteren en ons slaapkamerlicht uit wilden doen. Wij wilden dit wel eens mee maken, en zo kwamen we bij een naar spookverhaal over het Hostel terrecht waarvan het maar goed is dat wij de helft niet verstonden want volgens mij was het niet bepaald heel zuiver om te horen! Maar al met al, hebben we ook daar ontzettend om gelachen want het is toch ook wel weer een “bijzondere” ervaring. Daarna hebben we lekker met een wijntje op het terras gezeten, en zijn we onze (gelukkig) laatste nacht ingegaan in het hostel.
En als afsluiting zijn we zondagochtend naar de Hilsong Church geweest, waar we een mooie dienst hebben gehad. Wel wat commercieel ingesteld, maar ook wel weer te begrijpen wanneer je ziet hoeveel mensen daar naar toe gaan. Nu maken we ons op voor een nieuwe week, met vast weer heel veel nieuwe belevenissen en verhalen.
Liefs, Chris
-
23 Februari 2014 - 20:40
Bea:
Goed om weer ff wat van jou en je maos te horen .
Wat een avonturen .
Ik heb nu pas je fotoos bekeken die zijn geweldig en dan zou ik ook zo wel die kant op willen,maar de mooiste vind ik de foto van dat meisje met de grote koffer...prachtig ha ha
Nou verder een goede week met zun allen
Groet Bea en Cees -
23 Februari 2014 - 20:44
Hilja:
Wat een prachtige foto's christiane !!! En wat kun je heerlijk schrijven :-) ik geniet ervan als ik het lees ;-) liefs hilja -
23 Februari 2014 - 22:57
Ome Jelle En Tant Pi:
Het is dat je schrijft dat fase 1 en 2 van jullie studie klaar zijn maar anders zou je denken dat deze stage een avonturenboek aan het worden is. Kortom het klinkt allemaal leuk en ik zou bijna een ticket boeken als ik genoeg snipperdagen had. -
24 Februari 2014 - 18:22
Anne :
Hee lieve Christianne!
Gaaf dat je zo geniet van al die bijzondere ervaringen, ben erg blij voor je dat je het allemaal zo positief ervaart en ook ziet als een rijkdom dat je dit mag beleven in je leven. Prachtig!
En je Engels zal er alleen maar van verbeteren, vooral ook doordat je je er steeds minder van aantrekt of het wel goed uitgesproken en gekozen is. Want als je het allemaal correct probeert te doen, dan kom je al helemaal niet veel verder, dus kan je maar beter alles uitkramen wat je denkt te weten.. ;-) En dat Urks en Afrikaans elkaar verdraagt in de mondelinge communicatie is toch ook een wonder hè, leuk man!
Gaaf om die prachtige foto's te zien en te lezen dat je je heel stoer door al de tegenslagen heen werkt (oei oei, die vieze mannenhostelkamer... dat is niet echt voor herhaling vatbaar denk ik zo, haha!)
Weer een fijne week, meis!
Groetjes, Anne -
24 Februari 2014 - 20:48
Elise:
Haaa Chris!
Wat een avonturen wel, als ik het zo lees allemaal!
Ongelofelijk!
Je kunt me nu niet wijsmaken dat je onze zaterdaguurtjes in de vis mist ;)
-
27 Februari 2014 - 10:38
Hilly:
Hoi Christianne, gelukkig heeft je moeder de krans om al jouw avonturen te verwerken. Jullie maken nog eens wat mee. Geniet er in ieder geval van, het zijn allemaal wijze levenslessen. Groetjes, Hilly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
